Zegen voor China

In Fugong en andere plaatsen werken mensen voor  de organisatie “Bless China International”.  Buitenlandse Christenen mogen niet evangeliseren in het land, en ze mogen niet onderwijzen in de geregistreerde kerk.  Ik weet wel dat sommigen (Werner Burklin in het boek “Jesus never left China”) it ontkennen, maar het buitenlanders alleen mogen preken in (geregistreerde) Chinese kerken met toestemming van het regionale overheidsapparaat, en normaal wordt dat niet toegestaan omdat dat tegen het onafhankelijkheidsprincipe gaat.  De overheid wil echter wel buitenlandse hulp hebben in ontwikkelingswerk, en in Yunnan is dat ook te merken.  Als je in de hoodstad Kunming komt, raad ik aan om het centrum “Hearts and Hands” (http://www.heartsandhandschina.com/) te bezoeken.  Hier vind je een winkel met produkten van en boeken over het ontwikkelingswerk.  In de “Wicker Basket” kun je westerse snacks vinden en kontakt maken met “werkers in het veld”.  

We spraken met enkele werkers in Fugong.  Er is gewerkt aan ekonomische projekten (geiten fokken, konijnen, komposttoiletten, ervaring opddoen met naaimachines, enz.), en op velerlei medisch terrein.  Toen wij er wwaren hoopten ze door een edukatief programma voor medische werkers de geboortesterfte te beperken.  Ze waren bezorgd over nieuwe wetten die de hoge bergbewoners dwongen om naar een ziekenhuis in het dal te gaan voor de bevalling (anders zouden de pasgeborenen geen staatsburgerschap kunnen krijgen).  Ook waren ze bezorgd omdat de overheid kleine scholen sluit in kleine dorpen zodat de Christelijke gezinnen hun kleine kinderen naar internaatsscholen moeten sturen, waar geen Christelijk onderwijs / opvoeding is voor hen.

Niet alles is triest.  De overheid respekteert het goede werk dat gedaan wordt, er er zijn allerlei boeiende plannen, zoals het opstarten van een gasthuis ten noorden van Fugong.  Dit projekt zou dan toerisme kunnen bevorderen, kontakten met buitenlandse toeristen verbeteren, en hulpbehoevende Lisu aan zinvol werk kunnen helpen.  Als je een dag of twee in Fugong verblijft zul je vast wel een van de “wai guo ren” (Vreemdelingen) aan treffen, en iedereen kent iedereen.  Deze kleine gemeenschap komt vaak samen op zaterdagmiddag om het werk te evalueren, ter bemoediging en voor gezang en gebed. 

Het is te hopen dat deze ruimte blijft bestaan, dat God door deze aktiviteiten ook zijn kerk wil bouwen en bewaren en de gemeenschap wil zegenen, en dat in de komende tijden vol verandering de Christenen sterk mogen blijven (of worden) in hun geloof.