Als je het dorp binnenkomt kun je inderdaad de “Razende Rivier” als een groen lint diep in het dal zien liggen. Het dorp ligt namelijk duizend meters hoger dan het rivierbed. Drie jaren geleden kostte het bijna een uur voor een vrachtwagen om de bergweg op te ploeteren- als het tenimste niet door puinlawines was versperd. Nu durven zelfs motorfietstaxis de tocht aan; ze doen het in amper twintig minuten. Onderweg naar boven van PiHe kom je langs twee kerken voor je bij de pagode van Bijiang arriveert. Vooral het kerkje van Laomodei is vaak een gewild foto-object. De motorrijder stopte daar en zei triomfantelijk, “We zijn er!” Maar ik legde geduldig uit dat dit niet Bijiang (of Zhiziluo) was, maar het dorp Laomodei. “Zie maar, er staat hier geen pagoda!”
Zhiziluo is uniek omdat het een vrij groot dorp is op grote hoogte. Niewkomers valt het op dat zelfs op grote hoogte en schijnbaar onbereikbare plaatsen toch nog overal dorpjes liggen, en elk dorpje heeft zijn eigen kerkgebouw en het opvallende roe kruis. Maar Zhziluo is meer dan een dorpje: er wonen bijna tweeduizend mensen. En, volgens herbergier Bo Hua, had het dorp in haar glorietijd wel tien duizend inwoners. De grotere huizen langs de hoofdstraat werden gebouwd als fabriekjes- hoog in de bergen, wellicht om buiten het geschut van Japanse troepen te blijven. Waar het dorp begint vind je de drie-verdiepingen pagoda; aan het eind van de verharde weg staat het witgeschilderde kerkgebouw. Met de verbetering van de wegen komen er meer toeristen, maar de meesten komen even voor een uurtje- om wat foto’s te nemen. Kortgeleden is er nog een filmploeg uit Hong Kong geweest. De film heet “Ghost Town”.
“Zhiziluo” betekent waarschijnlijk “zetel van het gerecht”, want dat gaf het dorp zijn oorspronkelijke betekenis. Acht honderd jaar geleden was er al een dorp met mensen die leefden in hutten van stammetjes en gevlochten matten. Hogerop de berg wonen mensen nog in zulk soort hutten, maar nu hebben ook die mensen electriciteit! Bovenop de Gaoligong bergrug (op vierduizend meter hoogte) zie je zelfs electriciteits palen staan! De overheid probeert de minerheidsgroepen goed te helpen. De meeste mensen zijn van de Lisu stammen, maar in Zhiziluo wonen vooral Nusu. De Nusu hebben niet een eigen schrift; in de kerk gebruiken ze de Lisu taal waarvoor het schrift was ontworpen door James O. Fraser. Het heet ook wel het “Lisu Schrift”. Op de voorgevel van de kerk lijkt het net of ze Romaanse letters schots en scheef hebben aangebracht... maar dat is het Lisu Schrift. Er staat waarschjinlijk “God houdt van de mensen der wereld”, want dat is wat de Chinese karakters zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten